Ömer’in Çocukluğu

İstanbul’un Fatih semtinde buluşan Kıztaşı’dan Dört yol ağızdan sofullara inilirken ibn-i melek hazretleri kabrinin bulunduğu mezarlık sağda bırakılarak biraz daha aşağı gidilince yine sağda bir çeşmeye rastlardılar.
Bu çeşmenin o semt halkı için büyük bir önemi vardı.Civar halkını bunca zamandan beri diğer uzak çeşmelere gitmekten kurtarmıştı.O çeşmenin hemen karşısında epeyce uzak bir sokak görünüyordu.Bu sokak Nureddin dergahlarından birine kadar uzanır.Dergahın sol tarafını izleyerek giden yoldan ilerleyen insanlar kendini bir anda çelebi sokağında buldu.Bu sokağın nihayetindeki taş mektebin önünden sola dönüldüğünde karşınıza çıkan yokuş saraçhan
e başı caddesine çıkıyordu.

Bir gün en sevdiğim uzun hırkamı giyip dışarı çıktım.Ve az önce sözünü ettiğim o yokuştan iniyordum.Üzerimdeki hırkayı içinde ve dışında ikişer cebi olduğu için çok severdim.Ceplerimin içinde ufak tefek oyuncak olsaydı ne iyi olurdu diye düşündüm.Diğer hırkalarım da ikiden fazla cep bulunmazdı.Giyinme sırası dört cepli hırkaya gelince yüzüm gülerdi.Yüreğimde o derecede sevinç olurdu ki hemen elerimle hırkanın göğsüme gelen iki tarafını okşamaya ve oh oh diye diye odanın içinde dans ederek dönüp dolaşmaya başlardım.İne ine okulun tam hizasına geldim.Bir iki adım atarak eve dönmek üzere çelebi sokağına geldim.
Birden bire karşıma kuyruğu kesik bir köpek çıktı.Havlayarak üzerime hücum etti.Beni okulun duvarına sıkıştırdı.Göğsüme doğru pençelerini atmaya kalkıştı.Bir taraftan kendimi kurtarmaya çalışıyor,bir taraftan da ağlayım feryat ediyordum.Ne yapacağımı şaşırmıştım.Kimden yardım isteyebilirdim diye düşündüm.Koskoca sokakta köpek ve benden başka hiç kimse yoktu.Anladığım kadarıyla benim feryatlarım işitilmiş.Az ilerideki okulun karşısındaki konakta iri bıyıklı bir ağa başı göründü.Yüksek sesle bir veya iki kere hoşt dedi.Köpek benimle uğraşmaya devam ediyordu.Nasılsa bir ara önünden savuşarak kaçmaya yeltendim.Arkadan yetişti.Omuzlarıma doğru sıçradığını hissetim. Feryadımı biraz  daha da artırdım.Birden bire bir hoşt sesi geldi kulağıma.Köpeğin pençeleri sırtımdan sıyrılarak hızla indi.O kadar çok korkmuştum ki sesimde kısılmıştı.Aslında köpek beni tırmalamak istememişti.Benimle arkadaş olmak istiyordu.Ben bağırdığım için beni tırmalıyordu.Aradan birkaç gün geçtikten sonra köpeklen çok iyi anlaştık.Ve ben ile köpek her zaman oyunlar oynayıp dans ederdik.Benim tek arkadaşım köpekti.Köpek beni çok sevmişti ben de onu çok sevmiştim.Ve böylece arkadaşlığımı mutlu bir şekilde sürdürdük.